هوش مصنوعی:
متن بالا مجموعه‌ای از ابیات عرفانی و فلسفی است که به موضوعاتی مانند خودشناسی، عشق، انتظار و رهایی از تعلقات دنیوی می‌پردازد. شاعر از مخاطب می‌خواهد به درون خود بنگرد، از ناله و شکوه بپرهیزد و به جای امید بستن به ناامیدی‌ها، به رهایی بیندیشد.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از ابیات مانند «بمیر ای مرغ تشنه در بیابان» ممکن است نیاز به توضیح و تفسیر داشته باشند تا برای سنین پایین‌تر قابل فهم شوند.
شمارهٔ ۱۷۹۳
تو با آن رو بگو مه را، چه باشی؟
تو با آن رخ بگو شه را، چه باشی؟
ببین آیینه و خود را صفت کن
حدیث زهره و مه را چه باشی
دلا، زینسان چه می نالی در آن کوی؟
گدایان شبانگه را چه باشی
بمیر ای مرغ تشنه در بیابان
امید ابر ناگه را چه باشی
چه سویت، خسروا، دارد جدا گوش
به کویش ناله و وه را چه باشی
تو با آن رخ بگو شه را، چه باشی؟
ببین آیینه و خود را صفت کن
حدیث زهره و مه را چه باشی
دلا، زینسان چه می نالی در آن کوی؟
گدایان شبانگه را چه باشی
بمیر ای مرغ تشنه در بیابان
امید ابر ناگه را چه باشی
چه سویت، خسروا، دارد جدا گوش
به کویش ناله و وه را چه باشی
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۹۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۹۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
