هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و پراحساس، از عشق و دل‌بستگی شاعر به معشوق سخن می‌گوید. شاعر با توصیف زیبایی‌های معشوق و تأثیرات عمیق عشق بر خود، از گرفتاری در دام عشق و احساسات پرشور خود می‌نویسد. او از ناتوانی در برابر جذبه‌های معشوق و رنج‌های عشق سخن می‌گوید و در عین حال، به زیبایی‌های ظاهری و رفتاری معشوق اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عاشقانه پیچیده و استفاده از استعاره‌های ادبی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از عبارات مانند 'غمزه خونخوار' و 'آزار خودی' ممکن است نیاز به سطحی از بلوغ عاطفی برای درک صحیح داشته باشند.

شمارهٔ ۱۸۴۸

عالم آشوب تر از طره طراه خودی
فتنه انگیزتر از غمزه خونخوار خودی

پای افشرده و زانو زده ای در کاری
دامنت چون بگرفته ست و تو در کار خودی

آیت حسنی و پیچیده به طومار دو زلف
پیچ بر پیچ ز نیرنگ به طومار خودی

گر گرفتار توام، نیست گرفتی بر من
که تو نیز از رسن زلف گرفتار خودی

صبر من طره طرار تو گر باز دهد!
یا شریک عمل طره طرار خودی

دوش بوسی بزدم بر لبت، آزرده شدی
باز کن لب، نه اگر بر سر آزار خودی

وام بردی دل خسرو به گواهی دو چشم
اینک اینک خط تو، گر نه به اقرار خودی
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸۴۷
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۴۹
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.