هوش مصنوعی:
این شعر عاشقانه و غزل‌گونه، بیانگر درد و رنج عاشقی است که از بی‌توجهی و جفای معشوق خود رنج می‌برد. شاعر با زبان پراحساس و تصاویر شاعرانه، از رنجش دل، بی‌وفایی معشوق و ناامیدی خود سخن می‌گوید.
رده سنی:
16+
محتوا شامل مضامین عاشقانه پیچیده و احساسات عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به سطحی از بلوغ فکری نیاز دارند.
شمارهٔ ۱۸۷۷
ای یار پر نمک، جگرم ریش می کنی
قصد هلاک سوخته خویش می کنی
از دیده شرم دار، گرت بیم آه نیست
بی موجبی چرا دل من ریش می کنی؟
آخر کجا روا بود، ای ناخدای ترس
این سلطنت که با من درویش می کنی
ای آنکه پند می دهیم از برای عشق
چندین مدم که آتش من بیش می کنی
جانا، ز طعنه کشته شدم، کاین دل مرا
آماج تیر دشمن بدکیش می کنی
چشمت به خواب می رود، آن مست را بگوی
آخر چه کرده ایم که در پیش می کنی
جوری که می کنی تو، مرا آن نمی کشد
این می کشد که پیش بداندیش می کنی
گر بوسه خواهم از مژه، گویی جواب تلخ
بوسه مده، چرا سخن از نیش می کنی؟
خسرو به آرزو چو خیالت به جان خرید
در کار او هنوز چه فرویش می کنی؟
قصد هلاک سوخته خویش می کنی
از دیده شرم دار، گرت بیم آه نیست
بی موجبی چرا دل من ریش می کنی؟
آخر کجا روا بود، ای ناخدای ترس
این سلطنت که با من درویش می کنی
ای آنکه پند می دهیم از برای عشق
چندین مدم که آتش من بیش می کنی
جانا، ز طعنه کشته شدم، کاین دل مرا
آماج تیر دشمن بدکیش می کنی
چشمت به خواب می رود، آن مست را بگوی
آخر چه کرده ایم که در پیش می کنی
جوری که می کنی تو، مرا آن نمی کشد
این می کشد که پیش بداندیش می کنی
گر بوسه خواهم از مژه، گویی جواب تلخ
بوسه مده، چرا سخن از نیش می کنی؟
خسرو به آرزو چو خیالت به جان خرید
در کار او هنوز چه فرویش می کنی؟
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
