هوش مصنوعی:
این متن عرفانی و عاشقانه به بیان رابطه‌ی معنوی و عاشقانه بین انسان و معشوق ازلی (خداوند) می‌پردازد. شاعر از وصال با دوست دلنواز سخن می‌گوید، از بی‌مثالی و بی‌نیازی معشوق یاد می‌کند و تأکید دارد که عقل ناقص انسان نمی‌تواند کمال او را درک کند. در نهایت، مخاطب را به شناخت مطلوب حقیقی فرا می‌خواند که جدای از طالب نیست.
رده سنی:
16+
متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از زبان شعر کلاسیک و استعاره‌های پیچیده، فهم آن را برای گروه سنی پایین‌تر چالش‌برانگیز می‌کند.
غزل ۱۹
با دوست دلنواز سخن جز وصال چیست
خسنش چو بی مثال، سمن زلف خال چیست
بی مثل خواند خود را از جمله بی نیاز
تشبیه گفتن آنجا خام خیال چیست
دانی که دست وصل بدامن نمی رسد
عقلت چو ناقص است سخن از کمال چیست
مقصود جمله عالم و محبوب عاشقان
مذکورغیر وصف جلال و جمال چیست
ای یار گر تو طالبی مطلوب خود شناس
مطلوب عین طالب زو قیل و قال چیست
خسنش چو بی مثال، سمن زلف خال چیست
بی مثل خواند خود را از جمله بی نیاز
تشبیه گفتن آنجا خام خیال چیست
دانی که دست وصل بدامن نمی رسد
عقلت چو ناقص است سخن از کمال چیست
مقصود جمله عالم و محبوب عاشقان
مذکورغیر وصف جلال و جمال چیست
ای یار گر تو طالبی مطلوب خود شناس
مطلوب عین طالب زو قیل و قال چیست
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل ۱۸
گوهر بعدی:غزل ۲۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
