هوش مصنوعی:
شاعر در این شعر بیان میکند که در میان هزاران یار و غمخوار، تنها یک یار و دلدار حقیقی دارد. او تأکید میکند که به غیر از دوست واقعی، با کسی دیگر انس نمیگیرد و وفا و محبت را تنها در یک نفر یافته است. همچنین، او از آزمودن دلبران مختلف نتیجه گرفته که مشکلش با همه یکی است و در نهایت، به دلیل نبود وفا در دیگران، دلش گسیخته است.
رده سنی:
15+
مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه در این شعر ممکن است برای کودکان و نوجوانان کمسنوسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از مضامین مانند گسیختگی دل و ناامیدی از وفای دیگران نیاز به بلوغ فکری و عاطفی دارد.
غزل ۴۷
یاران صد هزار ولی یار ما یکی ست
غمخوار کس ندیدم دلدار ما یکی ست
من اُنس کس نگیرم ، جز دوست آن حقیقی
گر هم انیس بامن زان اُنس ما یکی ست
گر رشة ءِ گسته شود از هزار ستم
از کس وفا ندیدم دلدار ما یکی ست
بس آزموده کردم با دلبران هر یک
با کی ز کس ندارم ، مشکل بما یکی ست
باری وفا ندیدم ز یاران صد هزار
زان رو دلم گسیخت که غمخوار ما یکی ست
غمخوار کس ندیدم دلدار ما یکی ست
من اُنس کس نگیرم ، جز دوست آن حقیقی
گر هم انیس بامن زان اُنس ما یکی ست
گر رشة ءِ گسته شود از هزار ستم
از کس وفا ندیدم دلدار ما یکی ست
بس آزموده کردم با دلبران هر یک
با کی ز کس ندارم ، مشکل بما یکی ست
باری وفا ندیدم ز یاران صد هزار
زان رو دلم گسیخت که غمخوار ما یکی ست
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل ۴۶
گوهر بعدی:غزل ۴۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.