هوش مصنوعی:
این متن شعری است که به توصیف زیبایی‌ها و جذابیت‌های معشوق می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی، مانند سم اسب (شبدیز)، دندان‌های منظم (عقد دندان)، و خطوط خوش (خط عنبربیز)، عشق و شیفتگی خود را به معشوق بیان می‌کند. همچنین، تأثیر عمیق معشوق بر دل عاشق و ناتوانی در برابر جذابیت‌های او نیز در ابیات مشهود است.
رده سنی:
16+
این متن دارای مفاهیم عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده است که ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال به‌طور کامل قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اصطلاحات و تشبیهات به سطحی از بلوغ فکری و ادبی نیاز دارند.
غزل شماره ۵۱
خسروی دارم که کرده درگه مهمیز او
لشگر جانها لگد کوب سم شبدیز او
چون نهد بر هم لب نازک ، توان دیدن چو در
عقد دندانها عیان از لعل قند آمیز او
گر کشد بر برگ گل مانی ز مشک تر رقم
کی کشد تصویر روی و خط عنبر بیز او
در پس آئینه بتوان دید رویش را ز بس
رخنه ها افتد در او از غمزه خونریز او
آنچه خار قاقمش با برگ نسرین می کند
دل نخواهد دید هرگز از خدنگ تیز او
گر زدی خالد به شیرین عکس روی خسروم
تنگ شکر میشدی بی شک دل پرویز او
لشگر جانها لگد کوب سم شبدیز او
چون نهد بر هم لب نازک ، توان دیدن چو در
عقد دندانها عیان از لعل قند آمیز او
گر کشد بر برگ گل مانی ز مشک تر رقم
کی کشد تصویر روی و خط عنبر بیز او
در پس آئینه بتوان دید رویش را ز بس
رخنه ها افتد در او از غمزه خونریز او
آنچه خار قاقمش با برگ نسرین می کند
دل نخواهد دید هرگز از خدنگ تیز او
گر زدی خالد به شیرین عکس روی خسروم
تنگ شکر میشدی بی شک دل پرویز او
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شماره ۵۰
گوهر بعدی:غزل شماره ۵۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
