هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از سیف فرغانی بیانگر عشق عمیق و بی‌قید و شرط شاعر به معشوق است. شاعر از دشمنی دیگران به دلیل این عشق سخن می‌گوید و تأکید می‌کند که حتی اگر معشوق ظاهری خشن داشته باشد، قلباً دوستدار اوست. همچنین، او از مقایسه‌های مختلف برای نشان دادن شدت عشق خود استفاده می‌کند و هر کسی را که به غیر از معشوق تمایل داشته باشد، بی‌ارزش می‌داند.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عاشقانه و عرفانی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات و تشبیهات نیاز به سطحی از بلوغ فکری و تجربه برای درک کامل دارند.

شمارهٔ ۶۱

تا مرا آن ماه تابان دوستست
جمله دشمن کامیم زآن دوستست

دوستی خونت بخواهد ریختن
هوش دارای دل که این آن دوستست

کی بمن پردازی ای جان چون ترا
هر طرف چون من هزاران دوستست

دوست می دارد ترامسکین دلم
عیب نتوان کردنش جان دوستست

با دلم زلف ترا پیوندهاست
کافرست اما مسلمان دوستست

هرکه با من بیندت گوید همی
کین گدا با چون تو سلطان دوستست

آشکارش خلق دشمن می شوند
هر که چون من باتو پنهان دوستست

دشمن او می شود پیراهنش
دامنش گربا گریبان دوستست

عاشقان را عامیان گر دشمنند
دیو کی با نوع انسان دوستست

همچو باز از بانگ زاغانش چه باک
بلبلی گر با گلستان دوستست

سایه محروم است ازآن گوید چرا
ذره با خورشید تابان دوستست

هرکه همچون من به جز تو میل کرد
عاشقش مشمر که سگ نان دوستست

سیف فرغانی بکن گر عاشقی
جان فدای او که جانان دوستست
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.