هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از سیف فرغانی، عشق را به عنوان جوهره‌ی وجود و شرط انسانیت توصیف می‌کند. شاعر بر اهمیت عشق، فداکاری در راه معشوق، و وابستگی وجودی به او تأکید دارد. همچنین، به مفاهیمی مانند آزادی معنوی، تسلیم در برابر عشق، و تمایز بین عشق حقیقی و تعلقات دنیوی می‌پردازد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و شناخت ادبیات کلاسیک نیاز دارد. همچنین، برخی از ابیات مانند «زمن گر زر ستانی نیست بی داد، وگر جانم ستانی داد باشد» نیاز به تفسیر دارند تا مخاطب جوان تر معنای فداکاری در عشق را درک کند.

شمارهٔ ۱۸۴

بسی گفتم ترا گر یاد باشد
که دم بی یاد جانان باد باشد

دل ویران بعشق تست معمور
جهان ای جان بعدل آباد باشد

خلاف عشق کردن کار نفس است
خلاف هود کار عاد باشد

همه کس را نباشد جوهر عشق
همه آهن کجا پولاد باشد

کسی کو نیست عاشق آدمی نیست
چو شاهین صید نکند خاد باشد

تویی سلطان حسن و بنده تست
کسی کز هر دو کون آزاد باشد

ترا عاشق بسی و من از ایشان
چنانم کز الوف آحاد باشد

عجب نبود که شیرین شکر را
بهر خانه مگس فرهاد باشد

زمن گر زر ستانی نیست بی داد
وگر جانم ستانی داد باشد

درین ره ترک نان آب حیوتست
که خون خویش خوردن زاد باشد

کتب شویم چو کودک تخته خویش
مرا گر عشق تو استاد باشد

بر من آیت قرآن عشقست
حدیثی کش بتو اسناد باشد

بحضرت سیف فرغانی سخن برد
ببذل زر سخی معتاد باشد
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۸۳
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۸۵
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.