هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه از سیف فرغانی، عشق و هجران را با تصاویر زیبا و استعاره‌های غنی توصیف می‌کند. شاعر از قدرت عشق و تأثیر عمیق آن بر جان و عقل سخن می‌گوید، همچنین از رنج‌های ناشی از دوری معشوق و امید به وصال می‌سراید.
رده سنی: 16+ محتوا شامل مفاهیم عمیق عاشقانه و استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر دشوار بوده و نیاز به بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۱۹۷

حسن تو بر ماه لشکر می کشد
عشق تو بر عقل خنجر می کشد

جان من بی تو ز تن در زحمتست
رنج یوسف از برادر می کشد

هرکرا عشقت گریبان گیر شد
از دو عالم دامن اندر می کشد

از تمنای کلاه وصل تست
هر که بی تو زحمت سر می کشد

بر سر کویت ز عزت آفتاب
خاک را چون سایه در بر می کشد

در پی تو رهبر عشقت مرا
هر زمان در کوی دیگر می کشد

در ره عشقت ترازو دار چرخ
مفلسی را همچو زر بر می کشد

گردن جانم ز گوهرهای تو
همچو گوشت بار زیور می کشد

می خورد اندوه هجر از بهر وصل
جام زهری بهر شکر می کشد

سالها شد کز پی ابریشمی
روی بربط زحمت خر می کشد

سیف فرغانی سخنها گفت لیک
محرمی چون نیست دم در می کشد

در سخن دلرا مدد از روی تست
معدن از خورشید گوهر می کشد
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.