چه مرد عشق تو باشند خودپرستی چند
ببین چه لایق این ذروه اند پستی چند

اگر پرستش یارست عشق را معنی
چگونه یار پرستند خودپرستی چند

بنقل مجلس وصلت چه لایق اند ایشان
که خمر عشق تو ما خورده ایم مستی چند

حدیث دنیی و عقبی مپرس از عشاق
که هست و نیست ندانند نیست هستی چند

مزن قفای جفا گرچه دست حکمت هست
گشاده بر سر بیچاره پای بستی چند

مرا ولایت وصلت شود میسر اگر
ز حملهای تو بر من فتد شکستی چند

بپای رغبت برخیزم از سر دو جهان
بود که دست دهد با توام نشستی چند

بر آن امید برین نطع پای بر جایم
که شاه عشق تو ماتم کند بدستی چند

ببوی ماهی مقصود سیف فرغانی
در آبگیر تمنا فگند شستی چند