هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و غنایی، بیانگر عشق عمیق شاعر به معشوق است. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا و استعاره‌های متنوع مانند بلبل و گل، طوطی و شکر، و سرو سیمین، احساسات خود را بیان می‌کند. او معشوق را بی‌نظیر و بی‌همتا می‌داند و عشق خود را ابدی و فراتر از هر چیز دیگری توصیف می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیده است که درک آن برای مخاطبان جوان‌تر ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از مفاهیم مانند عشق و شیفتگی ممکن است برای سنین پایین نامناسب باشد.

شمارهٔ ۲۵۰

دلم روی چون تو نگارین خوهد
چو بلبل که گلهای رنگین خوهد

ترا من خوهم غیر من جز ترا
که طوطی شکر زاغ سرگین خوهد

برآن خوان که مارا نهادند نان
طعام گداکاسه زرین خوهد

سعادت ترا بهر من خواسته است
جهان ویس رابهر رامین خوهد

بهر باغ در سرو چوبین بسی است
ولی باغ ما سرو سیمین خوهد

جهانی زحسن ونمی بینمت
جهان دیده دیده جهان بین خوهد

چنین حسن در نوع انسان کجاست
کسی نور مه چون زپروین خوهد

دل بنده دیوانه غافلست
که زنجیر ازآن زلف مشکین خوهد

هرآن کس که درکوی تو بانهاد
سرش زآستان تو بالین خوهد

تو خود همچو من عاشقی چون خوهی
کجا خوان شه کاسه چوبین خوهد

زتو سیف فرغانی، آن دلستان
دل خسته وجان غمگین خوهد
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۴۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۲۵۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.