هوش مصنوعی: این شعر با استفاده از استعاره‌های مختلف مانند مگس و شکر، به بیان احساسات عاشقانه و درد فراق می‌پردازد. شاعر از شیرینی و جذابیت معشوق سخن می‌گوید و از رنج بی‌قراری عاشقان در فراق یار می‌نالد. همچنین، به رقیب اشاره می‌کند و آرزو می‌کند که معشوق تنها برای او باشد.
رده سنی: 16+ این شعر حاوی مفاهیم عاشقانه و احساسی عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از استعاره‌های پیچیده و زبان ادبی کلاسیک، فهم آن را برای سنین پایین‌تر دشوار می‌کند.

شمارهٔ ۳۰۰

ای ز شیرینی شده دام مگس
شکری فرما بانعام مگس

همچو من خلقی گرفتار تواند
زآنکه شیرینی بود دام مگس

عاشقان را بی لبت آرام نیست
بی شکر چون باشد آرام مگس

هر زمانم از تو چیزی آرزوست
ای شکر چونی زابرام مگس

از تو اکرامی همی دارم طمع
خود شکر کی کرد اکرام مگس

هست بر لعل لبت اقدام من
همچو بر شیرینی اقدام مگس

وقت ما خوش بود چون صبح خروس
بی تو ناخوش گشت چون شام مگس

در زمان ما نباشی بی رقیب
باد زن داری بهنگام مگس

هست اندر کاسه و خوان کسان
همچو گربه پخته و خام مگس

ای رقیب آستین افشان برو
تا شکر شیرین کند کام مگس

او بشکر خوردن اندر بسته دل
تو گشاده لب بدشنام مگس

از تو همرنگی نشاید چشم داشت
همچو یکرنگی زاندام مگس

کاشکی غایب شدی شکرفروش
تا شکر بگزاردی وام مگس
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹۹
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۰۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.