هوش مصنوعی: این شعر عرفانی از سیف ذوق، بیانگر گذشتن از تعلقات دنیوی و مادی برای رسیدن به عشق حقیقی و معنویت است. شاعر از گذشتن از جان، مال، دل نگران، بهشت و حور، مکان و زمان، عقل و بخت دنیوی سخن می‌گوید و به دنبال رسیدن به مرحله‌ای بالاتر از این محدودیت‌هاست.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی موجود در شعر ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، درک کامل این متن نیاز به آشنایی با ادبیات عرفانی و اصطلاحات خاص آن دارد.

شمارهٔ ۴۰۷

درعشق دوست ازسر جان نیز بگذریم
دریک نفس زهر دو جهان نیز بگذریم

مالی کزو فقیر وغنی را توانگریست
درویش وار ازسر آن نیز بگذریم

گر دل چو دیگران نگرانی کند بغیر
درحال ازین دل نگران نیز بگذریم

قومی نشسته اند بر ای جنان وحور
برخیز تا زحور وجنان نیز بگذریم

ازلامکان گذشتن اگرچه نه کار ماست
گر لا مدد کند زمکان نیز بگذریم

هرچند ازمکان بزمانی توان گشت
وقتی بود که ما ز زمان نیز بگذریم

این عقل وبخت ازپی دنیا بود بکار
ازعقل پیرو بخت جوان نیز بگذریم

باشدکه باز همت ما پر برآورد
تا زین شکارگاه سگان نیز بگذریم

بیچاره سیف ذوق خموشی نیافتست
تا(خود)زنظم این سخنان نیز بگذریم
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۰۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۴۰۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.