هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه بیانگر احساسات عمیق شاعر نسبت به معشوق است. شاعر با زیبایی‌های معشوق مانند لب‌هایش توصیف می‌کند و آرزو می‌کند که توسط معشوق بوسیده شود. او از جور و سختی‌های عشق شکایت می‌کند، اما در نهایت عشق و علاقه‌اش به معشوق بر همه چیز غلبه دارد.
رده سنی: 16+ محتوا شامل احساسات عاشقانه عمیق و برخی اشارات عاطفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب یا پیچیده باشد. همچنین، درک کامل زیبایی‌های ادبی و معنوی شعر ممکن است به بلوغ فکری و تجربه بیشتری نیاز داشته باشد.

شمارهٔ ۵۸۱

گرخوش کند لب تو دهانم ببوسه یی
خرم شود زلعل تو جانم ببوسه یی

خواهم زجور تو گله کردن بپادشاه
گر عاقلی بگیر دهانم ببوسه یی

درحسرت کنار تو جانم بلب رسید
زین ورطه لطف کن برهانم ببوسه یی

ای جان مکن گرانی ویکبار بر لب آی
باشد که من ترا برسانم ببوسه یی

گفتم که جان من بستان بوسه یی بده
گفتی هزار جان نستانم ببوسه یی

گرآن لب و دهان که تو داری مرا بود
ملک دو کون را بستانم ببوسه یی

دیدی که من زبان شکایت خوهم گشاد
کردی فسون و بست زبانم ببوسه یی

زنده کنند مرده بآب دهان من
گربا تو کام خویش برانم ببوسه یی

یکبار دیگرم بکنار و لبت رسان
ای برده حاصل دو جهانم ببوسه یی

گویی لب من ازشکر و قند خوشترست
من لذت لب تو چه دانم ببوسه یی

درکار عشق جان و دلی داشتم چوسیف
اینم بعشوه یی شد وآنم ببوسه یی
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۵۸۰
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۸۲
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.