۲۸۹ بار خوانده شده

شمارهٔ ۴۹ - ستایش

عجب آمد مرا ز آدمیی
که تو را بیند و نگه نکند

آفتابی اگر زمانه تو را
ناگهان از حسد سیه نکند
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۴۸ - حسب الحال
گوهر بعدی:شمارهٔ ۵۰ - صفت گل رعنا
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.