درباره مسعود سعد سلمان

مسعود سعد سلمان شاعر، خوش‌نویس، ادیب و اسب‌شناس دوره غزنویان در نیمه دوم قرن پنجم و آغاز قرن ششم هجری بود. بیشتر اشعار او در قالب قصیده و باقی آن‌ها به صورت رباعی و قطعه هستند.
مسعود سعد سلمان، در سال ۴۳۸ هجری به دنیا آمد .پدر مسعود فردی ثروتمند بود که به عنوان سفیر از سوی غزنویان به هند فرستاده شده بود. با اینکه اجداد مسعود اهل همدان بودند اما اربابان تذکره دربارهٔ زادبومش اختلاف نظر دارند. بنا به گفته محمد عوفی وی در همدان به دنیا آمده دولتشاه سمرقندی زادگاهش را جرجان می‌داند .واله داغستانی گوید که اصلش از همدان است ولی مدت‌ها در لاهور به سر برده‌است. غلام‌علی آزاده وی را اهل لاهور می‌داند و بدیع‌الزمان فروزانفر در سخن و سخنوران زادگاهش را لاهور نوشته‌است.

در ویکی پدیا بیشتر بخوانید

آثار ویدئویی و صوتی مرتبط با این منبع
شمارهٔ ۱ - ناله از قلعه نای شمارهٔ ۲ - شاعران بینوا شمارهٔ ۳ - اندرز شمارهٔ ۴ - هجا شمارهٔ ۵ - به خواجه ناصر شمارهٔ ۶ - شکایت شمارهٔ ۷ - مدح ابوسعید شمارهٔ ۸ - شکوه شمارهٔ ۹ - به خواجه ابوالقاسم فرستاده شمارهٔ ۱۰ - ستایشگری شمارهٔ ۱۱ - ناله از روزگار شمارهٔ ۱۲ - تأسف بر سپید شدن موی شمارهٔ ۱۳ - مدیح شمارهٔ ۱۴ - نصیحت شمارهٔ ۱۵ - وصف خروس شمارهٔ ۱۶ - پیری و جوانی شمارهٔ ۱۷ - حسب الحال شمارهٔ ۱۸ - عرض بیچارگی و آرزوی گرمابه شمارهٔ ۱۹ - به عمر کاک فرستاده شمارهٔ ۲۰ - مدح ثقة الملک طاهر شمارهٔ ۲۱ - مدح ابورشد رشید شمارهٔ ۲۲ - موعظه شمارهٔ ۲۳ - مرثیت شمارهٔ ۲۴ - ستایش شمارهٔ ۲۵ - ناله از حصار مرنج شمارهٔ ۲۶ - پیشگوئی منجم شمارهٔ ۲۷ - در پنجاه و هفت سالگی شمارهٔ ۲۸ - مدیح شمارهٔ ۲۹ - ثنا شمارهٔ ۳۰ - افراط و تفریط روزگار شمارهٔ ۳۱ - چیستان شمارهٔ ۳۲ - دیده نرگس شمارهٔ ۳۳ - سمنزار شمارهٔ ۳۴ - مدح صاحب دیوان مولتان شمارهٔ ۳۵ - موعظت شمارهٔ ۳۶ - ناله از گرفتاری شمارهٔ ۳۷ - حسب حال شمارهٔ ۳۸ - در مدح مظفر بن بوسعید شمارهٔ ۳۹ - بدرود شمارهٔ ۴۰ - موعظه شمارهٔ ۴۱ - مدیح شمارهٔ ۴۲ - مرثیت شمارهٔ ۴۳ - اسیر خوبان شمارهٔ ۴۴ - مطایبه شمارهٔ ۴۵ - هجا شمارهٔ ۴۶ - دروغ شمارهٔ ۴۷ - مرثیه شمارهٔ ۴۸ - حسب الحال شمارهٔ ۴۹ - ستایش شمارهٔ ۵۰ - صفت گل رعنا شمارهٔ ۵۱ - وصف گرز پادشاه شمارهٔ ۵۲ - سپیدی موی شمارهٔ ۵۳ - مدح سلطان مسعود شمارهٔ ۵۴ - ستایش پادشاه شمارهٔ ۵۵ - مدیح مسعود شمارهٔ ۵۶ - تهنیت جشن مهرگان شمارهٔ ۵۷ - حسب حال شمارهٔ ۵۸ - خیر باد شغل و سفر شمارهٔ ۵۹ - مدح سید محمد ناصر شمارهٔ ۶۰ - شکوه از دوری مظفر شمارهٔ ۶۱ - به ابوالفرج نوشته شمارهٔ ۶۲ - مدح خواجه بوسعد شمارهٔ ۶۳ - ایام شادخواری شمارهٔ ۶۴ - مدح شمارهٔ ۶۵ - خنده جام و گریه شمشیر شمارهٔ ۶۶ - ثناگری شمارهٔ ۶۷ - اندرز شمارهٔ ۶۸ - ستایش شمارهٔ ۶۹ - ستایش و تشجیع خویش شمارهٔ ۷۰ - حسب الحال شمارهٔ ۷۱ - مرثیه عطای یعقوب شمارهٔ ۷۲ - بر فوت محمد علوی شمارهٔ ۷۳ - توصیف پیل شمارهٔ ۷۴ - نبشتن ز گفتن مهمتر شناس شمارهٔ ۷۵ - یک زمان در بهشت شمارهٔ ۷۶ - تلون چرخ شمارهٔ ۷۷ - مرثیت شمارهٔ ۷۸ - مدح شمارهٔ ۷۹ - تقاضای تیول شمارهٔ ۸۰ - برتری قلم به تیغ شمارهٔ ۸۱ - در ده روشن رحیق شمارهٔ ۸۲ - پیری شمارهٔ ۸۳ - خشک و خالی شمارهٔ ۸۴ - با این همه شهرت شمارهٔ ۸۵ - چشم و بینی ببست عزرائیل شمارهٔ ۸۶ - بوالفضایل شمارهٔ ۸۷ - دست بدان قبضه خنجر زدیم شمارهٔ ۸۸ - از بخت همیشه سرنگونم شمارهٔ ۸۹ - نداند حقیقت که من کیستم شمارهٔ ۹۰ - ز بیم بلا آنچه دانم نگویم شمارهٔ ۹۱ - ای جوانی تو را کجا جویم شمارهٔ ۹۲ - شکوه از موی شمارهٔ ۹۳ - حقگزاری از خواجه مظفر شمارهٔ ۹۴ - هزل شمارهٔ ۹۵ - از زبان ملک ارسلان گوید شمارهٔ ۹۶ - مدح و شکران شمارهٔ ۹۷ - ستایش شمارهٔ ۹۸ - ثناگستری شمارهٔ ۹۹ - ستایشگری شمارهٔ ۱۰۰ - مدح شمارهٔ ۱۰۱ - ای بخت بد شمارهٔ ۱۰۲ - به خواجه ابراهیم شمارهٔ ۱۰۳ - مرثیت امیر یعقوب شمارهٔ ۱۰۴ - مطایبه شمارهٔ ۱۰۵ - مدیح شمارهٔ ۱۰۶ - ثناگری شمارهٔ ۱۰۷ - مطایبه شمارهٔ ۱۰۸ - ای خوشا در بوستان با دوستان شمارهٔ ۱۰۹ - بخل کوه شمارهٔ ۱۱۰ - پند شمارهٔ ۱۱۱ - وصف ناچخ شاه شمارهٔ ۱۱۲ - مدح سید رئیس ابن حسن شمارهٔ ۱۱۳ - به ابوالفرج رونی نویسد شمارهٔ ۱۱۴ - چون بدیدم به دیده تحقیق شمارهٔ ۱۱۵ - ستایش شمارهٔ ۱۱۶ - بهار نو شمارهٔ ۱۱۷ - ثناخوانی در کوهسار شمارهٔ ۱۱۸ - ضرورت شمارهٔ ۱۱۹ - تبارک الله ازین بخت و زندگانی من شمارهٔ ۱۲۰ - درخواست حضور یکی از دوستان شمارهٔ ۱۲۱ - اثر بخت و طالع شمارهٔ ۱۲۲ - مدح سیف الدوله محمود شمارهٔ ۱۲۳ - در زندان شمارهٔ ۱۲۴ - وصف کتاب شمارهٔ ۱۲۵ - به غرابی شاعر فرستاده شمارهٔ ۱۲۶ - مدح عبدالحمید بن احمد شمارهٔ ۱۲۷ - توسل شمارهٔ ۱۲۸ - مدح خواجه ابوالقاسم شمارهٔ ۱۲۹ - مدیح خواجه ابوالفتح شمارهٔ ۱۳۰ - فرامش گشت رسم شادمانی شمارهٔ ۱۳۱ - مرثیت یکی از سخنوران شمارهٔ ۱۳۲ - آفت مردمی پشیمانی است شمارهٔ ۱۳۳ - ای خروس شمارهٔ ۱۳۴ - خطاب به روزن زندان شمارهٔ ۱۳۵ - سخن بی تکلف شمارهٔ ۱۳۶ - شکر مر او را که نه ای زشت روی شمارهٔ ۱۳۷ - وصف طبیعت شمارهٔ ۱۳۸ - گوشت قربان شمارهٔ ۱۳۹ - در مدح سیف الدوله محمود شمارهٔ ۱۴۰ - شکران شمارهٔ ۱۴۱ - ای شعر محمد خطیبی شمارهٔ ۱۴۲ - مجازات باد خزان شمارهٔ ۱۴۳ - شکوه از سعایت ابوالفرج شمارهٔ ۱۴۴ - قطعه