هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از عشق و ستایش معشوق سخن می‌گوید و از او می‌خواهد که نامش را در دفتر خاطرات ثبت کند. او خود را سبک‌بار و هنرمند می‌داند و از معشوق می‌خواهد که تنها به نیکی‌هایش توجه کند. شاعر همچنین به زیبایی‌های طبیعت و عناصر مختلف اشاره می‌کند و برای معشوق آرزوی خوشبختی و جوانی همیشگی می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عاشقانه و فلسفی است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تشبیهات پیچیده نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۱۰۵ - مدیح

چو من جریده اشعار خویش عرض کنم
نخست یابم نام تو بر سر دیوان

سزد که نام من ای نامدار ثبت کنی؟
به کلک غفلت در متن دفتر نسیان

مرا مدار به طبع هنر گران و سبک
که من به سایه سبک هستم و به طبع گران

بجز مراد نکویی نکو مدار که من
بهر نکویی حقم به هر بها ارزان

همیشه تا به جهان خالی و تهی نبود
جواهر از اعراض و عناصر از ارکان

دو حال نیک و بد آرد همی ز هفت فلک
به هفت کوکب در پنج حس و چار ارکان

چو سرو و لاله بناز و چو صبح و باغ بخند
چو مهر و ماه بتاب و چو عقل و روح بمان

خجسته دولت و فرخنده بخت تو همه سال
چو آفتاب منیر و چو نوبهار جوان
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۸
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۰۴ - مطایبه
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۰۶ - ثناگری
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.