هوش مصنوعی:
شاعر با توصیف طبیعت و عناصر آن مانند غروب آفتاب، شفق، ماه و لاله، احساسات خود را بیان می‌کند. او از تشبیهات زیبا مانند 'زرین طبق' برای شفق و 'روی نگار' برای لاله استفاده می‌کند و فضایی شاعرانه و عاشقانه خلق می‌کند.
رده سنی:
15+
این متن دارای مفاهیم شاعرانه و تشبیهات ادبی است که ممکن است برای کودکان کم‌سن قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات و تصاویر پیچیده‌تر، مناسب مخاطبان نوجوان و بزرگسال است که توانایی درک و لذت بردن از چنین متونی را دارند.
شمارهٔ ۱۳۷ - وصف طبیعت
گفتم چو فرو شد آفتاب از که
بنمود شفق چو شعر عنابی
زرین طبق است و زبرش لاله
چون روی نگار من به سیرابی
بنمود مه دو هفته در خرمن
در زنگی اوفتاده سقلابی
گفتم ز برای آن طبق مانا
بر کارگه سپهر دولابی
از دیبا کرده اند سرپوشی
پر در لگنی میانه سیمابی
بنمود شفق چو شعر عنابی
زرین طبق است و زبرش لاله
چون روی نگار من به سیرابی
بنمود مه دو هفته در خرمن
در زنگی اوفتاده سقلابی
گفتم ز برای آن طبق مانا
بر کارگه سپهر دولابی
از دیبا کرده اند سرپوشی
پر در لگنی میانه سیمابی
وزن: مفعول مفاعلن مفاعیلن (هزج مسدس اخرب مقبوض)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۳۶ - شکر مر او را که نه ای زشت روی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۳۸ - گوشت قربان
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
