هوش مصنوعی:
شاعر در این بیت‌ها از عشق و درد خود می‌گوید، چنان‌که مانند ابری زار می‌گرید و رخساره‌اش از درد مانند برگ زرد شده است. او از تضاد بین زردی صورت و گریه‌هایش سخن می‌گوید و اشاره می‌کند که در چهره‌اش خزان (پاییز) و در چشمانش بهار است.
رده سنی:
15+
محتوا شامل مفاهیم عاطفی عمیق و استعاره‌های شاعرانه است که ممکن است برای کودکان و نوجوانان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، درک کامل این متن نیاز به آشنایی نسبی با ادبیات و مفاهیم شاعرانه دارد.
شمارهٔ ۱۶۷
در عشق تو همچو ابر می گریم زار
وز درد چو برگ زرد دارم رخسار
از زردی روی و گریه ای طرفه نگار
در روی خزان دارم و در دیده بهار
وز درد چو برگ زرد دارم رخسار
از زردی روی و گریه ای طرفه نگار
در روی خزان دارم و در دیده بهار
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۶۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
