۳۴۳ بار خوانده شده

غزل شمارهٔ ۲۷

بیا که بوی ریاحین دمید و گل بشکفت
صبا به زلف معنبر بساط سبزه برفت

به باغ نرگس مخمور جام جم برداشت
به بزم گاه چمن لاله پر ، پیاله گرفت

صبا به دست سحر گه به نوک نیزه خار
حریر گل بدرید و قبای غنچه بسفت

میان سبزه سیراب عکس لاله ببین
که لعل ناب چگونه است با زمرد جفت

شکفت گل ، می گلگون بده که موسم گل
حدیث توبه و تقوا حکایتی است شگفت

ز بلبلان چمن پرس نکته توحید
که آشکار شود بر تو راز های نهفت

خیال خواب برفت از دُماغ ابن حسام
که بلبل از هوس گل نمی تواند خفت
اگر سوالی داری، اینجا بپرس.
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۲۶
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۲۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.