هوش مصنوعی:
این شعر به توصیف زیبایی‌های طبیعت در فصل بهار می‌پردازد و با تصاویر شاعرانه‌ای مانند خنده گل‌ها، گریه ابر، و خنده لاله‌ها، فضایی شاد و در عین حال عمیق را خلق می‌کند. همچنین، احساسات شاعر نسبت به طبیعت و عناصری مانند بنفشه و لاله نیز بیان شده است.
رده سنی:
12+
این شعر دارای مفاهیم شاعرانه و تصاویر ذهنی است که ممکن است برای کودکان کم‌سن‌وسال قابل درک نباشد. همچنین، برخی از اشارات فلسفی مانند «مست در پای دار می‌خندد» نیاز به درک بالاتری از زندگی و مرگ دارد.
غزل شمارهٔ ۵۶
گل به فصل بهار می خندد
سبزه بر مرغزار می خندد
غنچه ی دلگشای تنگ دهان
چون لب لعل یار می خندد
ابر بر لاله زار می گرید
لاله بر کوهسار می خندد
هرشکوفه که زینت چمن است
بر سر شاخسار می خندد
الفتی هست با بنفشه مرا
کوچو من سوگوار می خندد
لاله بر پای سرو چون منصور
مست در پای دار می خندد
وقت مردن چوشمع، ابن حسام
بادلی پر شرار می خندد
سبزه بر مرغزار می خندد
غنچه ی دلگشای تنگ دهان
چون لب لعل یار می خندد
ابر بر لاله زار می گرید
لاله بر کوهسار می خندد
هرشکوفه که زینت چمن است
بر سر شاخسار می خندد
الفتی هست با بنفشه مرا
کوچو من سوگوار می خندد
لاله بر پای سرو چون منصور
مست در پای دار می خندد
وقت مردن چوشمع، ابن حسام
بادلی پر شرار می خندد
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۵۵
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۵۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
