رخت نمونه ی صورت نگار چین باشد
عجب که درهمه چین صورتی چنین باشد

به آستانه ی جنت فرو نیارد سر
سری که بر سر کوی تو برزمین باشد

هوای باغ و تمنای راغ در سر نیست
مراکه داغ هوای تو بر جبین باشد

دهان ز چشم من تنگدل چو پوشانی
مگیر خرده برآن کس که خرده بین باشد

دلم زعشوه ی چشم تو چون تواند رست
که فتنه ایش زهر گوشه درکمین باشد

بریخت مردم چشمت به غمزه خون دلم
برو حلال ولی مردمی نه این باشد

اگر نوازی و گر می کشی ترا زیباست
که نازنین چه کند کان نه نازنین باشد

ز دود سینه ی من گر حذرکنی شاید
که آه سوختگان دود آتشین باشد

شکیب ابن حسام از لب تو ممکن نیست
مگس چگونه شکیبد چو انگبین باشد