هوش مصنوعی:
این متن شعری عاشقانه است که در آن شاعر به توصیف زیبایی معشوق و احساسات خود می‌پردازد. در خلال این توصیفات، گفت‌وگویی بین شاعر و معشوق صورت می‌گیرد که در آن معشوق با پاسخ‌های زیبا و حکیمانه، زیبایی را به عنوان امری ذاتی و مرتبط با هماهنگی عناصر مختلف توصیف می‌کند. در پایان، شاعر از عشق پنهان خود سخن می‌گوید که اکنون بر چهره‌اش آشکار شده است.
رده سنی:
15+
متن دارای مضامین عاشقانه و استفاده از استعاره‌های ادبی است که ممکن است برای مخاطبان زیر 15 سال پیچیده باشد. همچنین، درک عمیق‌تر از زیبایی‌شناسی و مفاهیم عرفانی موجود در شعر نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.
غزل شمارهٔ ۱۴۳
سرو دلجویست یا شمشاد یا بالاست آن
راست گویم هرچه من گویم از ان بالاست آن
ابرویت بر قامتت بالا نشینی می کند
راستی کج می نشیند ابرویت با راستان
گفتمش : رویت به زیبایی دل از ما می برد
گفت : هر چه روی زیبا می کند زیباست آن
گفت : بر خاک سر کویم چه ماوی کرده ای
گفتم : آری خاک کویت جنه المأواست آن
گفتمش : با عارضت زلفت تناسب از چه یافت
گفت :ماه روشن است این و شب یلداست آن
گفتمش : خواهم زدن در حلقه زلف تو چنگ
گفت : کوته کن سخن سر حلقه غوغاست آن
آنچه از عشق تو پنهان داشتی ابن حسام
این زمان بر چهره زردش همه پیداست آن
راست گویم هرچه من گویم از ان بالاست آن
ابرویت بر قامتت بالا نشینی می کند
راستی کج می نشیند ابرویت با راستان
گفتمش : رویت به زیبایی دل از ما می برد
گفت : هر چه روی زیبا می کند زیباست آن
گفت : بر خاک سر کویم چه ماوی کرده ای
گفتم : آری خاک کویت جنه المأواست آن
گفتمش : با عارضت زلفت تناسب از چه یافت
گفت :ماه روشن است این و شب یلداست آن
گفتمش : خواهم زدن در حلقه زلف تو چنگ
گفت : کوته کن سخن سر حلقه غوغاست آن
آنچه از عشق تو پنهان داشتی ابن حسام
این زمان بر چهره زردش همه پیداست آن
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۴۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۴۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
