هوش مصنوعی: این متن شعری است که از زیبایی‌های طبیعت و عشق سخن می‌گوید. با توصیف آواز پرندگان مانند بلبل و کبک، و مناظر طبیعی مانند باغ بهار و مرغزار، فضایی شاعرانه و عاشقانه خلق می‌شود. همچنین، اشاره‌ای به زیبایی معشوق و جذابیت‌های چشمان و ابروی او دارد. در پایان، شاعر از وحدت عاشق و معشوق سخن می‌گوید.
رده سنی: 15+ این متن دارای مفاهیم عرفانی و عاشقانه است که ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات شاعرانه و عرفانی نیاز به سطحی از بلوغ فکری و ادبی دارد.

غزل شمارهٔ ۱۶۰

بلبل از شاخ گل زند هوهو
نغمه کبک و بانگ تیهو هو

بگذر وقت گل به باغ بهار
بشنو از مرغزار آهو هو

در رخ و زلف آن نگار نگر
تا بگوین ترک و هندو هو

می نماید بعینه گویی
زان میان دو چشم جادو هو

چشم و ابرو و غمزه دلجویند
فَتحا شَیت لَن یَضلُّوا هو

بنگر ابن حسام از چپ و راست
بِشِنو ، دم به دم ز هر سو هو

ما هم او و او همه ماییم
هو و هوهو و هو و هوهو
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۱۵۹
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۱۶۱
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.