هوش مصنوعی:
این متن شعری ستایشآمیز است که در آن شاعر با استفاده از تصاویر و استعارههای زیبا، بزرگی و عظمت شخصیت مورد ستایش را توصیف میکند. او از عناصر طبیعت و مفاهیم بلندپایه مانند فلک، زمانه، جهان، کمال، جلال، و فضل برای بیان مقام والای این شخصیت استفاده میکند. همچنین، شاعر به تأثیرات مثبت وجود این شخصیت بر جهان و اطرافیان اشاره میکند و از دوری خود از فیض او اظهار ناراحتی مینماید.
رده سنی:
16+
این متن به دلیل استفاده از زبان شعری پیچیده، استعارهها و مفاهیم عمیق، برای مخاطبان نوجوان و بزرگسال مناسب است. درک کامل این متن نیاز به آشنایی با ادبیات کلاسیک و ظرافتهای زبانی دارد که معمولاً در سنین پایینتر کمتر وجود دارد.
شمارهٔ ۱۷۳ - هم در مدح اتسز
زهی خلق در لشکر آلای او
فلک پست با قدر والای تو
زمانه بریده ، جهان دوخته
لباس معالی ببالای تو
مزین شده گردن و گوش فضل
بلفظ چو لؤلوی لالای تو
عنان کمالست در دست تو
رکاب جلالست در پای تو
سر نیزهٔ مار شکلست دمار
بر آورده از جان اعدای تو
شده سعد مقسوم از روی تو
شده ملک منظوم از رأی تو
نزاید بجز گوهر مکرمت
از آن دو کف همچو دریای تو
تو شمس و همه انجم انوار تو
تو کل و همه عالم اجزای تو
هدی تازه از دانش پیر تو
جهان خرم از بخت برنای تو
مرا خشک سال حوادث شکست
که تا دورم از فیض نعمای تو
ازین پس گرم بخت یاری کند
من و خاک درگاه والای تو
فلک پست با قدر والای تو
زمانه بریده ، جهان دوخته
لباس معالی ببالای تو
مزین شده گردن و گوش فضل
بلفظ چو لؤلوی لالای تو
عنان کمالست در دست تو
رکاب جلالست در پای تو
سر نیزهٔ مار شکلست دمار
بر آورده از جان اعدای تو
شده سعد مقسوم از روی تو
شده ملک منظوم از رأی تو
نزاید بجز گوهر مکرمت
از آن دو کف همچو دریای تو
تو شمس و همه انجم انوار تو
تو کل و همه عالم اجزای تو
هدی تازه از دانش پیر تو
جهان خرم از بخت برنای تو
مرا خشک سال حوادث شکست
که تا دورم از فیض نعمای تو
ازین پس گرم بخت یاری کند
من و خاک درگاه والای تو
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: قصیده
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۷۲ - هم در مدح اتسز گوید
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷۴ - نیز در ستایش اتسز
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.