هوش مصنوعی:
شاعر در این متن از درد و رنج خود می‌گوید و از خداوند یا شخصی بلندمرتبه (احتمالاً پادشاه یا پیر حکمت) درخواست کمک و شفاعت می‌کند. او امیدوار است که با کمک و رأفت این شخص، رنج‌هایش پایان یابد و آرامش به دلش بازگردد. همچنین، شاعر به اهمیت نصیحت و گفتار نیک پیران اشاره می‌کند و از مخاطب می‌خواهد که به عنوان پیر دولت، سخنی نیک بگوید.
رده سنی:
15+
این متن به دلیل استفاده از زبان شعر کلاسیک فارسی و مفاهیم عمیق عرفانی و اجتماعی، برای نوجوانان و بزرگسالانی مناسب است که توانایی درک و تحلیل متون ادبی را دارند. همچنین، موضوعاتی مانند درد و رنج، درخواست کمک و حکمت، بیشتر برای این گروه سنی قابل درک و ارتباط است.
شمارهٔ ۹۶ - در حق مجدالدین
اجل مجد دین ، در بلا و عنا
ز ناله چو نالم ، ز مویه چو موی
تو دانی که : در حسن رأی ملک
چه آید ز احداث ما را بروی ؟
اگر هیچ دانی ، شود ممکنت ؟
فراغ دل من بنوعی بجودی
بآب شفاعت ، که مقبول باد
ز رخسار من گرد محنت بشوی
نکو گفتن آیین پیران بود
تویی پیر دولت ، نکویی بگوی
ز ناله چو نالم ، ز مویه چو موی
تو دانی که : در حسن رأی ملک
چه آید ز احداث ما را بروی ؟
اگر هیچ دانی ، شود ممکنت ؟
فراغ دل من بنوعی بجودی
بآب شفاعت ، که مقبول باد
ز رخسار من گرد محنت بشوی
نکو گفتن آیین پیران بود
تویی پیر دولت ، نکویی بگوی
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۵
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۵ - نیز در ترجمۀ شعر تازی
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۷ - در حق تاج الدین
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
