هوش مصنوعی: این متن یک شعر عرفانی و مدحی است که به ستایش مقام معنوی و دانش یک شخصیت برجسته می‌پردازد. شاعر با استفاده از تصاویر بلندپروازانه مانند آسمان، دریا، و اختران، عظمت و فضیلت این شخصیت را توصیف می‌کند و بر دانش، شجاعت، و جود او تأکید دارد. در پایان، شاعر آرزو می‌کند که با دریافت هدیه‌ای از این شخصیت، بتواند مدحی بسراید که همچون دیبایی زیبا و آراسته باشد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عرفانی و ادبی پیچیده است که درک آن به سطحی از بلوغ فکری و آشنایی با ادبیات کلاسیک نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های عمیق ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

شمارهٔ ۹۷ - در حق تاج الدین

تاج دین ، در بسیط عالم نیست
بی ثنای تو هیچ دانایی

نه چو قدر تو هست گردونی
نه چو جود تو هست دریایی

اختران سپهر کی بینند
همچو رأی تو کار فرمایی؟

پست باشد بپیش همه تو
هر کجا چرخ راست بالایی

نیست با دانش و شجاعت تو
هیچ پیری و هیچ برنایی

گر فرستی بنزد این خادم
که چنو نیست نظم آرایی

باده ای از شراب خانهٔ خاص
خوشگواری ، نشاط افزایی

مدحتی گویدت ، که هر بینش
باشد آراسته چو دیبایی

چیست به زان ثنا ؟ که خوانندش
فضلای جهان بهر جایی
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: قطعه
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۹۶ - در حق مجدالدین
گوهر بعدی:شمارهٔ ۹۸ - در حق ملک اتسز
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.