هوش مصنوعی:
شاعر در این متن بیان می‌کند که تمام عمرش را به عشق و یاد معشوق گذرانده و از خود بی‌خبر بوده است. او شب‌ها به دعا و روزها به یاد معشوق سپری کرده و آرزو می‌کند که هرگز از خود خبری نداشته باشد اگر بی‌معشوق باشد.
رده سنی:
16+
محتوا دارای مفاهیم عرفانی و عاشقانه عمیق است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، نیاز به سطحی از بلوغ فکری برای درک احساسات و مفاهیم بیان‌شده دارد.
شمارهٔ ۳۰ - در تغزل
بس شب بدعا دو دست برداشتم
بس روز براه تو نظر داشته ام
از خویشتنم خیر مبادا ! همه عمر
گر بی تو ز خویشتن خبر داشته ام
بس روز براه تو نظر داشته ام
از خویشتنم خیر مبادا ! همه عمر
گر بی تو ز خویشتن خبر داشته ام
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب: رباعی
تعداد ابیات: ۲
این گوهر را بشنوید
این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.
برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.
گوهر قبلی:شمارهٔ ۲۹ - در هجا
گوهر بعدی:شمارهٔ ۳۱ - در تغزل
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.
