درباره رشیدالدین وطواط

امام سعدالملک رشیدالدین محمد بن محمد بن عبدالجلیل عمری کاتب بلخی معروف به رشید وطواط شاعر نامی قرن ششم است. وی در سال ۴۸۱ هجری قمری در بلخ چشم به جهان گشود و در سال ۵۷۳ هجری قمری در گرگانج خوارزم بدرود حیات گفت.
وی دبیر دیوان اتسز خوارزمشاه بود و به خاطر اندام کوچکش به او لقب «وطواط» (به معنای خفاش یا نوعی پرستو) دادند.
وطواط به فارسی و عربی شعر می‌سرود و به هر دو زبان آثاری منثور نیز دارد. از جمله آثار منثور مشهور فارسی وی می‌توان به «حدائق السحر فی دقائق الشعر» اشاره کرد.
در ویکی پدیا بیشتر بخوانید

آثار ویدئویی و صوتی مرتبط با این منبع
شمارهٔ ۱ - در مدح ملک اتسز شمارهٔ ۲ - در شکوه شمارهٔ ۳ - در تغزل شمارهٔ ۴ - در تغزل شمارهٔ ۵ - در تغزل شمارهٔ ۶ - سلطان تکش بن اتسز در دوشنبه ۲۲ربع الاخر سنۀ ۵۶۸ در خوارزم بر تخت نشست رشید این رباعی بر وی بخواند شمارهٔ ۷ - در مدح وزیر شمارهٔ ۸ - در تغزل شمارهٔ ۹ - در مدح کمال الدین شمارهٔ ۱۰ - در تغزل شمارهٔ ۱۱ - در شکوه شمارهٔ ۱۲ - در تغزل شمارهٔ ۱۳ - در تغزل شمارهٔ ۱۴ - در تغزل شمارهٔ ۱۵ - در تغزل شمارهٔ ۱۶ - در مدح ملک اتسز شمارهٔ ۱۷ - در شکوه شمارهٔ ۱۸ - در مدح ملک اتسز شمارهٔ ۱۹ - در تغزل شمارهٔ ۲۰ - در ذم مردم روزگار شمارهٔ ۲۱ - در شکوه شمارهٔ ۲۲ - در مدح رکن الدین شمارهٔ ۲۳ - در تغزل شمارهٔ ۲۴ - در مرثیۀ اتسز شمارهٔ ۲۵ - در تغزل شمارهٔ ۲۶ - در مدح ملک اتسز شمارهٔ ۲۷ - نیز در مدح ملک اتسز شمارهٔ ۲۸ - در مدح ملک اتسز شمارهٔ ۲۹ - در هجا شمارهٔ ۳۰ - در تغزل شمارهٔ ۳۱ - در تغزل شمارهٔ ۳۲ - در تغزل شمارهٔ ۳۳ - در شکوه شمارهٔ ۳۴ - در تغزل شمارهٔ ۳۵ - در تغزل شمارهٔ ۳۶ - در شکوه شمارهٔ ۳۷ - در تغزل شمارهٔ ۳۸ - در تغزل شمارهٔ ۳۹ - در مدیحه گوید شمارهٔ ۴۰ - در شکوه شمارهٔ ۴۱ - در مدح رکن الدین شمارهٔ ۴۲ - در تغزل شمارهٔ ۴۳ - در مدح ملک اتسز