هوش مصنوعی: این متن عرفانی از خواجه پاک دین پاک نفس، با تأکید بر اهمیت «حال» و زندگی در لحظه، بیان می‌کند که عارفان واقعی در وفا و اخلاص بی‌همتا هستند و تمام توجه خود را به نفس (لحظه حال) معطوف می‌کنند. آن‌ها گذشته و آینده را رها کرده و تنها به زمان حال می‌پردازند، چرا که زمان تحت تسلط آن‌هاست و نه برعکس. متن همچنین به قدرت الهی در مدیریت زمان اشاره دارد.
رده سنی: 18+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها به بلوغ فکری و تجربه زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از اصطلاحات خاص عرفانی ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

بخش ۳۴ - در بیان آنکه حضرت خواجه بزرگوار قدس سره می فرمودند که بنای کار را به نفس می باید کرد چنانکه اشتغال به وظیفه و زمان حال از تذکر ماضی و تفکر در مستقبل را مشغول گرداند و نفس را مگذارد که ضایع گذرد

خواجه پاک دین پاک نفس
روح الله روحه الاقدس

گفت عارف که در وفا فرد است
کار خود بر نفس بنا کرده ست

هیچگه پیش و پس نمی نگرد
نقد خود جز نفس نمی شمرد

ما مضی مات و المؤمل غیب
نیست جز نقد وقتش اندر جیب

می کند از سر شعور و وقوف
هر نفس را به حق آن مصروف

شده امروز و دی و فردایش
نقطه خاک گشته مأموایش

شغل حالش سترده است از دل
ذکر ماضی و فکر مستقبل

خارج از اختلاف روز و شب است
وقت را گاه ابن و گاه آب است

این وقت است اگر تصرف حال
باشد او را محول احوال

ورز قید تصرفش بدر است
وقت فرزند اوست او پدر است

نیست او ابن وقت ابوالوقت است
وقتش ایمن ز وصمت و مقت است

وقت ها را به قدرت مولا
می کند صرف افضل و اولی
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۳۳ - ملاقات پیر کار دیده با جوان نورسیده
گوهر بعدی:بخش ۳۵ - امام شافعی گفت عمری گرد صوفیه گردیدم از ایشان دو سخن پسندیده شنیدم. یکی آنکه الوقت سیف قاطع و دیگر آنکه ان من العصمة ان لا تقدر
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.