هوش مصنوعی: این متن به موضوع دعوت به سوی خدا و رابطه‌ی میان خدا و بندگان می‌پردازد. شاعر بیان می‌کند که دعوت به خداوند از سر معناست و تنها کسانی که بصیرت دارند آن را درک می‌کنند. او تأکید می‌کند که خداوند هم دعوت‌کننده است و هم هدایت‌گر، و گمراهی نیز از جانب اوست. در نهایت، شاعر به وحدانیت خدا و پاکی او از هرگونه شریک اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، استفاده از اصطلاحات تخصصی و اشاره به مفاهیم انتزاعی مانند وحدت وجود نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

بخش ۱۲۸ - اشارة الی معنی قوله تعالی: قل هذه سبیلی ادعوا الی الله علی بصیرة انا و من اتبعنی و سبحان الله و ما انا من المشرکین

شاه این راه کز سر معنی
بود ادعوا الی الله ش دعوی

یافت ادعو چو استناد به وی
کرد قید علی بصیره ز پی

یعنی این دعوتم نه بر عمیاست
بینم آن را که از خدا به خداست

بلکه مدعو وی است داعی نیز
در هدی و ضلال ساعی نیز

خود ز خود خویش را به خود خواند
خود کند هر چه خواهد و داند

گمرهان را درین نشیمن بیم
خوانم از اسم منتقم به رحیم

من کیم مر خدای را سایه
اسم هادی دهد مرا مایه

کیست گمراه ظل اسم مضل
ظل بود فی الحقیقه عین مظل

گر چه ما در شمار اسماییم
لیکن از روی ذات یکتاییم

من و هر کس گرفته است سبق
ز من اندر شهود وحدت حق

خلق را سوی حق چنین خوانیم
سر این کار را چنین دانیم

دانم او را ز نقص شرکت پاک
لست ممن یقول بالاشراک
وزن: فعلاتن مفاعلن فعلن (خفیف مسدس مخبون)
قالب: مثنوی
تعداد ابیات: ۱۲
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:بخش ۱۲۷ - التفات من الغیبة الی الخطاب بلسان المناجات
گوهر بعدی:بخش ۱۲۹ - جواب دیگر بر سبیل تنزل از سؤال لزوم انقلاب حقایق
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.