هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از وحدت و یگانگی با معشوق سخن می‌گوید و بیان می‌کند که تمام وجودش، از جمله دل، سخن و قول، با معشوق یکی است. او از ناتوانی در توصیف معشوق با زبان‌های مختلف می‌گوید و تأکید می‌کند که ماه و زهره در برابر معشوق یکسان هستند. شاعر همچنین به شکست‌های متعدد در برابر زیبایی معشوق اشاره می‌کند و در نهایت، وحدت کامل خود با معشوق را در عشق توصیف می‌کند.
رده سنی: 16+ این شعر دارای مفاهیم عمیق عرفانی و عاشقانه است که درک آن به بلوغ فکری و تجربه‌ی زندگی نیاز دارد. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و تشبیه‌های پیچیده ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر دشوار باشد.

غزل شمارهٔ ۷۳

من با تو یک دلم، سخن و قول من یکیست
اینست قول من که شنیدی، سخن یکیست

بگداختم، چنان که اگر سر برم به جیب
کس پی نمی برد که درین پیرهن یکیست

خواهم به صد هزار زبان وصف او کنم
لیکن مقصرم، که زبان در دهن یکیست

ماه مرا به زهره جبینان چه نسبتست؟
ایشان چو انجمند و مه انجمن یکیست

صد بار از تو شوکت خوبان شکست یافت
خسرو هزار خسرو لشکر شکن یکیست

بر خاستست نقش دویی از میان ما
ما از کمال عشق دو جانیم و تن یکیست

در درگهت رقیب و هلالی برابرند
طوطی درین دیار چرا با زغن یکیست؟
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۷
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:غزل شمارهٔ ۷۲
گوهر بعدی:غزل شمارهٔ ۷۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.