باز، ای سوار شوخ، کجا می روی؟ مرو
آه این چه رفتنست؟ چرا می روی؟ مرو

هر دم ز رفتن تو بلای دلست و دین
ای کافر بلا، چه بلا می روی؟ مرو

چین بر جبین فگنده، برون رفتنت خطاست
ای ترک چین، براه خط می روی، مرو

بر عزم گشت خرم و خندان شدی سوار
ای گل، که همچو باد صبا می روی، مرو

دل رفته است و از پی او تند می روی
با آنکه از پی دل ما می روی، مرو

گفتی: برون روم که: هلالی شود هلاک
او خود هلاک شد، تو کجا می روی، مرو

«هلالی جغتایی»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir