ای تیر غمت را دل عشاق نشانه
خلقی به تو مشغول و تو غایب ز میانه

که معتکف دیرم و گه ساکن مسجد
یعنی که ترا می طلبم خانه به خانه

هر کس به زبانی صفت مدح تو گوید
مطرب به سرود نی و بلبل به ترانه

حاجی بره کعبه و من طالب دیدار
او خانه همی جوید و من صاحب خانه

مقصود من از کعبه و بت خانه تویی، تو
مقصود تویی کعبه و بت خانه بهانه

چون در همه جا عکس رخ یار توان دید
دیوانه نیم من، که روم خانه به خانه

افسون دل افسانه عشقست وگر نی
باقی به جمالت که فسونست و فسانه

تقصیر هلالی به امید کرم تست
یعنی که گنه را به ازین نیست بهانه