عشاق را حیات بجانست و جان تویی
جان را اگر حیات دگر هست آن تویی

هر جا مهیست پیش رخت هست ناتمام
ماه تمام روی زمین و زمان تویی

یوسف اگر چه بود بخوبی عزیز مصر
حالا بملک حسن عزیز جهان تویی

گر صد هزار مهر نمایند مهوشان
ایشان ستمگرند، همین مهربان تویی

گر دل ز درد خون شد و گر جان بلب رسید
غم نیست، چون طبیب من ناتوان تویی

خیز، ای رقیب و جای سگش را بمن گذار
من کیستم، اگر سگ این آستان تویی؟

گر جان بباد داد هلالی از آن چه باک؟
جانی که هست در تن او جاودان تویی