امروز بتم تیغ جفا آخته دارد
خون دلم از دیده برون تاخته دارد

او را دلم آرامگه است و عجب این است
کارامگه خویش برانداخته دارد

صد مشعله از عشق برافروخته دارم
تا صد علم از حسن برافراخته دارد

جانم ببرد گر ز پی نرد بتازد
زیرا که ا‌از آغاز تو را باخته دارد

صد سلسله دارد ز ‌شبه ساخته برسیم
وان سلسله گویی که مرا ساخته دارد