رسول دید که جمعی گسسته افسارند
به چاره خواست کِشان رِبقَه در رِقاب کند

بهشت و دوزخی آراست بهر بیم و اُمید
که دعوتِ همه بر مِنهَج صواب کند

من از جحیم نترسم از آن که بار خدای
نه مطبخی است که در آتشم کباب کند

ز مار و عقرب و آتش گزنده تر دارد
خدای خواهد اگر بنده را عذاب کند

جحیم قهر الهی است کاندر این عالم
ترا به خوی بد و فعل بد عقاب کند

به قدر وسعت فکر تو آن یگانه حکیم
سخن ز دوزخ و فردوس در کتاب کند

برای ذوق تو شهوت پرست عبدالبطن
حدیث میوه و حوریّه و شراب کند

از آن نماز که خود هیچ از آن نمی فهمی
خدا چه فایده و بهره اکتساب کند

تفاخُری نبود مر خدایِ عالَم را
که چون تو ابلهی او را خدا حساب کند

«ایرج میرزا»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir