نَعوذُ بالله از آن قطره های دیده شیخ
چه خانه ها که از این آب کم خراب کند

شنیده ام که به دریای هند جانوری است
که کسب روزی با چشم اشک یاب کند

به ساحل آید و بی حس به روی خاک افتد
دو دیده خیره به رخسار آفتاب کند

شود ز تابش خور چشم او پر از قی و اشک
برای جلب مگس دیده پر لعاب کند

چو گشت کاسۀ چشمش پر از ذُباب و هَوام
به هم نهد مژه و سر به زیر آب کند

به آب دیدۀ سوزنده تر ز آتش تیز
تن ذُباب و دل پشّه را کباب کند

چو اشک این حیوان است اشک دیدۀ شیخ
مرو که صید تو چون پشه وذُباب کند

«ایرج میرزا»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir