داش غلم مرگ تو حظ کردم از اشعار تو من
متلذذ شدم از لذت گفتار تو من

آفرین گفتم بر طبع گهربار تو من
بخدا مات شدم در تو و در کار تو من
وصف مرکز را کس مثل تو بی پرده نگفت
رفته و دیده و سنجیده و پی برده نگفت

هر چه در نمره ده بود منزه دیدم
گر تو یک حسن در او دیدی من ده دیدم


نظم تو متقن و نثر تو موجه دیدم

قابل محمدت و در خور به به دیدم
هیچ یک از نمرات تو چنین خوب نبود
یک فرازی که در او باشد معیوب نبود

غیر تو پیش کسی این همه اخبار کجاست
اگر اخبار بود جرأت اظهار کجاست


آنکه لوطی گریت را کند انکار کجاست

پنطیند آن دگران، لوطی پادار کجاست
آفرین ها به ثبات و به وفاداری تو
پر و پا قرصی و رک گویی و پاداری تو

که گمان داشت که این شور به پا خواهد شد
هر چه دزد است ز نظمیه رها خواهد شد


دزد کت بسته رئیس الوزرا خواهد شد

دور ظلمت بدل از دور ضیا خواهد شد
مملکت باز همان آش و همان کاسه شود
لعل ما سنگ شود لؤلؤ ما ماسه شود

این رئیس الوزرا قابل فراشی نیست
لایق آن که تو دل بسته او باشی نیست


در بساطش بجز از مرتشی و راشی نیست

همتش جز پی اخاذی و کلاشی نیست
گر جهان را بسپاریش جهان را بخورد
ور وطن لقمه نانی شود آن را بخورد

از بیانات رئیس الوزرا با دو سه تن
کرده یک رنده تآتری و فرستاده به من


که کند دیدۀ ابناء وطن را روشن

من هم الساعه دهم شرح بر ابناء وطن
تا بدانند چه نیکو امنایی دارند
چه وطن خواه رئیس الوزرایی دارند

«ایرج میرزا»
گوهرین | گنجینه های مکتوب | gowharin.ir