هوش مصنوعی: متن یک شعر عرفانی است که در آن شاعر به دیدار پیر خرابات می‌رود و از او راهنمایی می‌خواهد. پیر به او توصیه می‌کند که از عبادت‌های ظاهری بپرهیزد و به جای آن، به حقیقت درون و وصال با معشوق حقیقی بپردازد. شاعر از اهمیت رهایی از خیالات و رسیدن به کمالات سخن می‌گوید و در نهایت، به لطف و رحمت الهی امیدوار است.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن برای مخاطبان زیر 16 سال ممکن است دشوار باشد. همچنین، برخی از عبارات نیاز به تفسیر و دانش ادبی دارند که مناسب سنین بالاتر است.

شمارهٔ ۱۶

رفتم و دریافتم پیر خرابات را
باز نمودم بدو کلّ مهمّات را

گفت به من ای فلان وقت همی درگذشت
بیش عبادت مکن کعبه پرلات را

سینه نه پرداخته دیده نه بردوخته
چند پرستی چنین محض خیالات را

رفته برون از خیال محو شده در وصال
گر شده ای یافتی کلّ کمالات را

دست برآورده ایم گرچه درین باب نیست
حاجت دستان ما قاضی حاجات را

هم به ترحم کند عاقبت الامر کار
بر سر مستان کند جام مصافات را

چون بر او بود و برد جمله توان گفت نی
بار دگر طالبم عهد ملاقات را

در رصد این محل نیس نزاری ولی
منتخبی می کند شرح موالات را

تا نفسم می رود بر نفسم می رود
رفتم و دریافتم پیر خرابات را
وزن: مفتعلن فاعلن مفتعلن فاعلن (منسرح مطوی مکشوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.