هوش مصنوعی: این شعر از نزاری، شاعر فارسی‌زبان، با استفاده از استعاره‌های شراب و کیمیا، به مفاهیم معنوی و اخلاقی می‌پردازد. شاعر شراب را به عنوان نمادی از اکسیر معنوی و کیمیای درونی توصیف می‌کند و بر پاکی و اصالت تأکید دارد. او همچنین به نقد رفتارهای ناپسند و نادانی منکران می‌پردازد.
رده سنی: 16+ متن شامل مفاهیم عرفانی و استعاره‌های پیچیده‌ای مانند شراب و کیمیا است که ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر قابل درک نباشد. همچنین، برخی اشارات اخلاقی و فلسفی آن نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۶۲

جام پر جان کن بیاور ساقیا
بین که می گردد سرم چون آسیا

طبع را اکسیر می پر می کنم
می کنم حاصل از او این کیمیا

هم بدین اکسیر حاصل می شود
کیمیای معنوی از اسخیا

شرب من ام الخبائث کی بود
من به پاکی می خورم با ازکیا

راستی را هم حرام و هم پلید
هست و شد بر بی ثبات و بی حیا

بنگ را قومی به جای می خورند
ظلمت شب را چه نسبت به ضیا

آری آری هست آنجا نکته یی
بیخ حیوانات باشد در گیا

سود کی باشد کشیدن در بصر
خاک کر در همچو گرد توتیا

گر کسی را ناخوش آید باک نیست
راست می گوید نزاری بی ریا

منکران از جهل نشناسند باز
اطلس و نخ از حریر و بوریا
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۰
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۱
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۳
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.