هوش مصنوعی: شاعر در این متن از زیبایی ماه نو و شراب سخن می‌گوید و از آتش عشق و مستی یاد می‌کند. او به بحث‌های مذهبی و فلسفی نیز اشاره دارد و از خرابی و مستی خود سخن می‌گوید. در نهایت، به گفت‌وگوی خود با یک عالم دینی اشاره می‌کند و از پاسخ دادن به او امتناع می‌ورزد.
رده سنی: 18+ این متن شامل مفاهیم عمیق عرفانی، اشاره به شراب و مستی، و مباحث فلسفی و دینی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری و تجربه زندگی دارد. همچنین، برخی از مضامین ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامناسب یا دشوار باشد.

شمارهٔ ۷۷

ماه نو بنمود رخسار از نقاب
ساقیا در ده سبک جام شراب

آتش سی روزه را بنشان به آب
خاصه خوب آبی معطر چون گلاب

آتشین آبی که در جام بلور
می نماید راست چون لعل مذاب

جوهری پاکیزه اما بی عَرَض
آفتابی روشن اما بی حجاب

آفتابش گفتم و می دان که هست
آفتاب از عکس او در اضطراب

عکس می در چشم ما بودی چنانک
تشنه ای اندر بیابان در سراب

لاجرم امروز در خم می جهم
گرچه میکردم از او دی اجتناب

در خرابی می روم زیرا که هست
عالم معموری من در خراب

روز و شب مست و خرابم چون کنم
با فقیهان بحث در بعث و ثواب

عالمی می گفت در ماه صیام
تا نزاری چون رهد یوم الحساب

گفتم او گو خلق را از ره مبر
من خود آنجا در نمانم از جواب
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۱
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.