هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و عرفانی از عشق، شوق، و رنج‌های عاشق سخن می‌گوید. شاعر از بوی عرق چین، نافه‌های آهو، و زلف یار یاد می‌کند و به مفاهیمی مانند عشق، قضا و قدر، و محبت می‌پردازد. همچنین، اشاراتی به مفاهیم فلسفی و عرفانی مانند معراج شوق و نقش تقدیر در زندگی انسان دارد.
رده سنی: 16+ متن دارای مفاهیم عمیق عرفانی و فلسفی است که درک آن‌ها نیاز به بلوغ فکری دارد. همچنین، برخی از اشارات عاشقانه و تمثیل‌های به‌کاررفته ممکن است برای مخاطبان جوان‌تر نامفهوم یا پیچیده باشد.

شمارهٔ ۱۹۶

عرق چین تو بویی بر صبا بست
صبا بر جنبش شریان ما بست

هزاران نافه ی آهوی تبّت
ز چین زلف بر مشک ختا بست

هزاران دل به صد ناز و کرشمه
دو چشمت برد و بر زلف دوتا بست

شدم آشفته بر فرق نگاری
که خط راستی بر استوا بست

عبای عاشقان معراج شوق است
ولی مرد هوایی بر هوا بست

ملامت گر به ما ظن خطا برد
خیالی بود کو بر جان ما بست

در این عالم که در بر ما گشادست
تمنای تو مارا کرد پا بست

عنان عشق نبساید که خود را
نه بر فتراک عشق از ابتدا بست

ز بهر چینه یی را آن چه مرغ است
که او خود را نه بر دام بلا بست

که داند تا ز مبدا نقش لیلی
قضا بر صورت مجنون چرا بست

به مسمار محبّت نعل عشقش
قضا بر جبهت این مبتلا بست

به زاری کشت جلاد فراقش
نزاری راو وصلش بر قضا بست

ولیکن از مبادی محبّت
نزاری همچنان مست و خراب است

سخن پوشیده میگوید محقق
ببین تا از کجا چون بر کجا بست
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۴
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۱۹۵
گوهر بعدی:شمارهٔ ۱۹۷
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.