دلی که عاشق روی نگار دلبندست
نه ممکن است که با صابریش پیوندست

کسی که او به صفت صابرست عاشق نیست
به عشق و صبر نظر کن که چند در چندست

کدام عاشق صادق شنیده ای که ز هجر
ز عاجزی سپرِ صابری نیفکنده ست

چهارسوی نهادم ز رخت صبر تهی ست
که شش جهات وجودم به عشق در بندست

ز پند هیچ نیاید، نصیحتم مکنید
که مرد عاشق دیوانه فارغ از پندست

کمینه بنده ی اویم اگر قبول کند
به هرچه خواهد و فرمان دهد خداوندست

هزار توبه شکستم هنوز مردم را
طمع بود که مرا التفاتِ سوگندست

به مهر زن نکنم دامن دل آلوده
که پایبندیِ واماندگان ز فرزندست

نزاریا ره دیوانگان عشق سپر
طریق زهد ره مردم خردمند است