یارم که ز من نمی کند یاد
جان است وز تن نمی کند یاد

بگذشت صبا مگر به کویش
دیگر ز چمن نمی کند یاد

برگشت مگر به کوی یوسف
از بیت حَزَن نمی کند یاد

با لوء لوء آبدارِ دندانش
از دُر عدن نمی کند یاد

از گریه زار و اشک شورم
آن پسته دهن نمی کند یاد

مسکین دل من برفت و دیگر
از کنج وطن نمی کند یاد

انکار مکن اگر نزازی
زان عهد شکن نمی کند یاد