هوش مصنوعی: این شعر از مولانا بیانگر دشواری‌های حفظ راز و پرهیز از خودنمایی در جامعه است. شاعر از انتقادات و نصیحت‌های مردم درباره رفتارش می‌گوید و تأکید می‌کند که ظاهر و باطن باید هماهنگ باشند. او از فقدان مسلمانی واقعی و نیاز به معرفت حقیقی شکوه می‌کند و در پایان، به ضرورت تواضع و نیاز به محرمی امین اشاره می‌کند.
رده سنی: 15+ مفاهیم عمیق عرفانی و اخلاقی موجود در شعر برای درک و تجربه نوجوانان و بزرگسالان مناسب است. همچنین، استفاده از استعاره‌ها و مفاهیم انتزاعی ممکن است برای کودکان قابل فهم نباشد.

شمارهٔ ۶۲۹

یار با ما امتحانی کرد باز
لیک با بیگانه نتوان گفت راز

گر چه می‌کوشیم و جهدی می‌کنیم
تا کنیم از خودنمایی احتراز

خود اگر در خانه آبی می‌خوریم
بر سر بازار می‌گویند باز

مردمان گویند خودبینی مکن
راست با ما در میان آ کژ مباز

آن یکی گوید بیا رویت مکن
وین دگر گوید برو خود بر مساز

دیگری گوید نزاری نیست آن
کو طریقی پیش گیرد بر مجاز

راست می‌گویند هم آن و هم این
باطنی برلات و ظاهر در نماز

ای مسلمانان مسلمانی کجاست
می‌شتابم در طلب شیب و فراز

گو که می‌گوید که دارد گو بگوی
با من است ای یار گرد سر متاز

پای مردی گر به دست آید چنین
یافتم رضوان و حاصل شد جواز

ورنه دست از دامن کوته کنید
معرفت باید نه دستار دراز

ای دریغا گر نزاری داشتی
محرمی مشفق، امینی دل‌نواز

چون ندارد لاجرم برداشته‌است
از سر بی‌چارگی دست نیاز
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۱۳
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۶۲۸
گوهر بعدی:شمارهٔ ۶۳۰
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.