هوش مصنوعی: این شعر عاشقانه و احساسی، بیانگر عشق و اشتیاق شدید شاعر به معشوق است. او از لحظات عاشقانه مانند بوسه و در آغوش گرفتن یاد می‌کند و از درد فراق و بی‌تابی در عشق می‌نالد. شاعر همچنین به مستی ناشی از عشق و تسلیم شدن در برابر تقدیر اشاره می‌کند.
رده سنی: 16+ محتوا شامل بیان احساسات عاشقانه و برخی اشارات عاطفی است که برای مخاطبان نوجوان و بزرگسال مناسب‌تر است. همچنین، درک عمیق‌تر از مفاهیم عشق و فراق ممکن است برای کودکان قابل درک نباشد.

شمارهٔ ۷۱۳

بیا جانا جهان بر من بمفروش
بیا تا یک دمت گیرم در آغوش

گهت لبها گزم گاهی زنخدان
گهت بازو گزم گاهی بنا گوش

چو می دانی که مست از جام عشقم
اگر شوری کنم بر من فراپوش

لبت تا چاشنی کردم به بوسی
نشد آن لذتم هرگز فراموش

چو پایم بستی از دستم بدادی
شدم بیمار در تیمار من کوش

همین تا چشم برکردم به رویت
ز تاب مهر خونم می زند جوش

ز می مست‌اند هشیاران دیگر
من از چشمان مخمور تو مدهوش

صبوری می کن و می ساز با غم
ملامت می کش و می باش خاموش

نزاری چون درافتادی به زاری
چه شاید کرد با تقدیر مخروش
وزن: مفاعیلن مفاعیلن فعولن (هزج مسدس محذوف یا وزن دوبیتی)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۷۱۲
گوهر بعدی:شمارهٔ ۷۱۴
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.