ز عمرم چه حاصل چو یاری ندارم
بمردم ز غم غم گساری ندارم

به جز مغز پالودن و فکر کردن
به دنیا دگر هیچ کاری ندارم

ز من نیست بی کارتر در جهان کس
که با هیچ کس کار و باری ندارم

دلی پای بندِ غمِ عشق دارم
دریغا که آسان گذاری ندارم

به پایِ جلادت پناهی نیابم
به دستِ ارادت نگاری ندارم

ز کرد و کیایی و مال و منالی
جز امیّدی و انتظاری ندارم

چه محصول چون در حصولِ مرادی
به وصل از میانی کناری ندارم

نهادم دلِ خویش بر نامرادی
چو بر وصل و هجر اقتداری ندارم

به پیران سر آشفتگی نیست لایق
ولی چون کنم اختیاری ندارم

همین باز می گو نزاری به زاری
ز عمرم چه حاصل چو یاری ندارم