هوش مصنوعی: شاعر در این غزل عاشقانه، وفاداری و دلبستگی بی‌حد خود به معشوق را بیان می‌کند و تأکید می‌نماید که تحت هیچ شرایطی (حتی تهدید به مرگ یا در روز قیامت) از نگاه کردن به چهرهٔ معشوق دست برنخواهد داشت.
رده سنی: 16+ مفاهیم عمیق عاشقانه و استفاده از استعاره‌های پیچیدهٔ ادبی ممکن است برای مخاطبان زیر 16 سال قابل درک نباشد. همچنین اشاره‌های غیرمستقیم به مفاهیمی مانند شهادت (حلاج) و قیامت نیاز به سطحی از بلوغ فکری دارد.

شمارهٔ ۸۶۷

به اختیار ز روی تو بر ندارم چشم
بدین قرار ز روی تو برندارم چشم

رقیبِ کویِ تو گر دیده های من بخلد
به نوکِ خار ز روی تو برندارم چشم

دمی ز چشم خیالت نمی رود چه عجب
گر آشکار ز روی تو برندارم چشم

وگر به دار برآرند هم چو حلّاجم
فراز دار ز روی تو برندارم چشم

وگر کشیده بود تیغ بر سرم قاتل
به جان سپار ز روی تو برندارم چشم

قیامت آید و محشر کنند و عرض دهند
به روزِ بار ز روی تو برندارم چشم

بدین قدر که شود گل ستانِ عارض تو
بنفشه زار ز روی تو برندارم چشم

خوش است خطّ غبارِ تو گردِ لاله ستان
بدین غبار ز روی تو برندارم چشم

من آن نزاری مستم که پیش نوکِ سنان
به اعتبار ز روی تو برندارم چشم
وزن: مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن (مجتث مثمن مخبون محذوف)
قالب: غزل
تعداد ابیات: ۹
این گوهر را بشنوید

این گوهر را با صدای خود، برای دیگران به یادگار بگذارید.

برای ضبط گوهر با صدای خود، لطفا به حساب کاربری وارد شوید.

گوهر قبلی:شمارهٔ ۸۶۶
گوهر بعدی:شمارهٔ ۸۶۸
نظرها و حاشیه ها
شما نخستین حاشیه را بنویسید.