می‌خواره و می‌پرست ماییم
می در سر و می به دست ماییم

در حلقه‌ی نیستان کسانی
گر نیست شدند هست ماییم

آن‌ها که گهی چو انگبین‌اند
گه تلخ‌تر از کبست، ماییم

در کوی ملایک مقرّب
هم‌خانه و هم‌نشست ماییم

آن کس که ز کفر و دین به یک‌بار
شد فارغ و برشکست ماییم

از ننگ قبول و ردّ عامه
گر طابفه‌ای برست ماییم

هر کس ز شراب مایه‌ای مست
مستان می الست ماییم

قومی که به نیش طعنه دل‌شان
هر لحظه یکی بخست ماییم

افسرده چه می‌کند ملامت
آخر ز می‌ای که مست ماییم